Podolog zajmuje się profilaktyką i wsparciem w procesie leczenia chorób stóp, wykorzystując wiedzę z zakresu profilaktyki i leczenia zachowawczego chorób narządu ruchu, chorób naczyniowych oraz ogólnej pielęgnacji kończyn dolnych. Do podologów powinny zgłaszać się osoby z problemami ruchowymi, osoby niepełnosprawne, które nie mają możliwości samodzielnego dbania o stopy, diabetycy, osoby walczące z nadpotliwością stóp oraz grzybicą, a także chorzy na reumatoidalne zapalenie stawów. Przeciwdziała powstawaniu zmian chorobowych na stopach, w przypadku powstałych dolegliwości przeprowadza zabiegi lub terapie. Pośredniczy pomiędzy pacjentem a specjalistami takimi jak: interniści, diabetolodzy, dermatolodzy, flebolodzy, chirurdzy, masażyści, fizjoterapeuci czy fizjoterapeuci. Stosuje podstawowe lub specjalistyczne środki farmaceutyczne w czasie zabiegów. Udziela także wskazówek i porad dotyczących pielęgnacji stóp i nóg oraz stosowania specjalistycznych preparatów kosmetycznych w warunkach domowych, dobranych indywidualnie do potrzeb. Podolog wykonuje protetyczne odciążenia szczególnie zagrożonych miejsc za pomocą specjalistycznych opatrunków i ortez. Wykonuje także indywidualne klamry korygujące wrastające paznokcie oraz wkładki korygujące deformacje stóp. Obolałym stopom przynosi ulgę dzięki zastosowaniu tapingu podologicznego.

Przed wizytą u podologa nie należy podejmować żadnych szczególnych przygotowań. Należy jedynie:

• umyć stopy, bez długotrwałego moczenia i smarowania kremem,
• zmyć wszelkiego rodzaju lakiery z płytki paznokciowej, ponieważ ocena ich stanu jest bardzo ważnym elementem badania.

W sytuacjach, gdy klient po całym dniu np. pracy idzie bezpośrednio na zabieg i czuje się niekomfortowo istnieje możliwość szybkiego odświeżenia stóp przed zabiegiem w gabinecie.

Zabieg zakładania klamer drutowych składa się z następujących etapów:

• dokładne oczyszczenie i przygotowanie płytki paznokciowej,
• formowanie klamry drutowej poprzez wygięcie drutu do kształtu paznokcia,
• w brzegach paznokcia, pod płytką mocuje się haczyki od klamry.

Klamrę należy nosić od 8 do 12 miesięcy. Czas noszenia klamry ustalany jest indywidualnie, w zależności stanu paznokcia i postępów terapii. Bezpośrednio po nałożeniu klamry na wrastający paznokieć można normalnie funkcjonować. Klamra zazwyczaj przynosi natychmiastową ulgę, uśmierza wcześniejszy ból i zapobiega dalszemu wrastaniu paznokcia.

Wszystkie zabiegi w gabinecie podologicznym wykonywane są bezboleśnie, dzięki wiedzy, doświadczeniu podologa oraz stosowaniu odpowiednich preparatów i narzędzi. Jeśli w miejscu zabiegu toczy się stan zapalny lub miejsce jest bardzo tkliwe i wrażliwe na ból, w czasie zabiegu może być odczuwany ból , lecz najczęściej jest on krótkotrwały

Stopa cukrzycowa jest powikłaniem cukrzycy wywołanym najczęściej niedokrwieniem oraz neuropatią. Niedokrwienie i niedostateczne utlenienie tkanek występuje, gdy we krwi utrzymuje się zbyt wysoki poziom glukozy. Neuropatia natomiast polega na uszkodzeniu czuciowych włókien nerwowych (nerwów). W efekcie chory cierpi na zanik odczuwania bólu oraz temperatury. Jest to bardzo niebezpieczne i może prowadzić do nieświadomych, groźnych urazów, takich jak skaleczenia, czy poparzenia. Zespół stopy cukrzycowej obejmuje zakażenie, owrzodzenie lub destrukcję tkanek głębokich stopy, w tym kości, występowanie zaburzeń neurologicznych czy choroby tętnic obwodowych w kończynach dolnych u chorych na cukrzycę. Zespół stopy cukrzycowej dotyczy zarówno osób bez otwartych ran na kończynach dolnych, jak również tych z widocznymi zmianami. Objawia się między innymi problemami z poruszaniem się. Nogi chorego ulegają znacznemu obciążeniu, pojawiają się zniekształcenia (m.in. palce młoteczkowate, koślawy paluch, uwypuklenie podeszwowej części stopy), odciski i modzele, które mogą przekształcić się w owrzodzenia. Zaburzeniu ulegają również funkcje fizjologiczne – metabolizm tkanek, czy wydzielanie potu. Chorzy na zespół stopy cukrzycowej mogą odczuwać mrowienie, pieczenie lub drętwienie kończyn. Chorobie często towarzyszy grzybica stóp, przez co gojenie ran przebiega znacznie gorzej i dłużej. Nieodpowiednio leczone zmiany mogą prowadzić do amputacji, która stanowi ostateczność w leczeniu choroby. Istnieją następujące stopnie zespołu stopy cukrzycowej:

• Pierwszy stopień - jest wolny od objawów podmiotowych i przedmiotowych zakażenia, ponieważ zakażenie nie występuje.
• Drugi stopień - zakażenie jest miejscowe i obejmuje jedynie skórę i tkankę podskórną, bez zajęcia tkanek głębszych i bez objawów ogólnoustrojowych. Może też pojawić się niewielkich rozmiarów rumień.
• Trzeci stopnień - zakażenie jest miejscowe bez zajęcia tkanek głębszych z rumieniem o średnicy powyżej 2cm, czasami zakażenie obejmuje głębsze struktury, mogą się pojawić takie dolegliwości, jak ropień, zapalenie kości i szpiku, ropne zapalenie stawów, zapalnie powięzi.

Czwarty stopień – ciężkie zakażenie obejmujące zmiany miejscowe w połączeniu z objawami ogólnoustrojowymi.